اول مطلب بذار یک خبر داغ برات بذارم، بعد خدمتت میگم که داستان چیه :
در سال 2014 میلادی بیش از 21 هزار شهروند ارمنستانی این کشور را برای همیشه ترک کردند. این رقم نسبت به جمعیت کشور یک رکورد جهانی به حساب می آید. نشریه آرمنین ناو ضمن اشاره به ارقام فوق گزارش میدهد که بیش از 200 هزار شهروند ارمنستان در روسیه مشغول به کار هستند و 50 هزار نفر نیز تلاش میکنند به روسیه بازگردند اما بخاطر نقض قوانین مهاجرت روسیه این کشور به آنها اجازه ورود نمیدهند.
جدا از آمار و ارقام، اوضاع بد اقتصادی را بوضوح می توان در کشور مشاهده کرد. آگهی فروش منزل و آپارتمان بخش زیادی از صفحات نشریات را اشغال کرده است. چندی پیش یک دوست ارمنی من با نشان دادن نشریه تبلیغاتی آیگیند igind به مزاح می گفت، نگاه کن همه ایروان می خواهند منزل خودشان را بفروشند. اگر کمی از مرکز شهر ایروان فاصله بگیرید بسیاری از مغازه ها و مکانهای تجاری خالی هستند. رستورانها رونقی ندارند و بسیاری از رستوراندارها به فروش فست فود و غذاهای ارزان روی اورده اند. وقتی با مردم عادی کوچه و بازار صحبت می کنی بدون استثناء همگی از نبود شغل مناسب و پایین بودن سطح درآمدها در برابر هزینه ها ناراضی هستند. البته چرا یک استثناء وجود دارد، دختران فاحشه که فارسی را بخوبی صحبت می کنند به شما خواهند گفت وضع اقتصادی خوبه، درامد بالا است و شما را تشویق خواهند کرد که کسب و کاری در این کشور ایجاد کنید. بموازات دختران فاحشه جماعتی از دلالان ایرانی نیز شما را تشویق می کنند که سرمایه تان را بیاورید اینجا تا پول پارو کنید.
نمی خواهم بگویم ارمنستان برای سرمایه گذاری کشور مناسبی نیست. بهر حال اینجا هم فرصتهای گوناگونی وجود دارد. روی سخن من با جوانانی است که با فروش موتور سیکلت یا خودرو و قرض از عمو و دایی و دیگر بستگان مختصر پولی فراهم می کنند و راهی این کشور می شوند تا به خیال خودشان اینجا کار کنند. اینجا کار نیست اگر هم باشد دستمزد پایینی دارد. با سرمایه اندک هم نه تنها تضمینی برای درآمد وجود ندارد بلکه بعکس احتمال از دست رفتن سرمایه اولیه نزدیک به صد در صد می باشد. از من گفتن بود، فقط خواهش میکنم بعد از اینکه به حرفم رسیدید، سراغ من نیایید که آقا بدبخت شدم و بعنوان هموطن بهم کمک کن. من خودم اینجا هزار تا گرفتاری دارم و کمکم هم در همین حده که دارم پیشاپیش بهتون هشدار میدم.